Roborace i wyprzedzanie w F1

Podczas właśnie zakończonego festiwalu prędkości w Goodwood swój publiczny przejazd zaliczył autonomiczny pojazd wyścigowy. Mimo ogromnego podziwu dla technologii, oglądając to wydarzenie nie sposób nie zadać sobie pytania - po co?

No ok najbardziej podstawowa odpowiedź brzmi: pewnie żeby ktoś na tym zarobił. Jednak podstawową cechą sportu, który komukolwiek się opłaca, jest jego zdolność przyciągania widowni. W tym miejscu idea Roborace dla mnie kompletnie traci sens. Dlaczego twierdzę, że Roborace nie przyciągnie widowni? Może się mylę i ją przyciągnie, ale na pewno nie będzie to widownia zafascynowana wyścigami, raczej co najwyżej ta pasjonująca się technologią samą w sobie. Wszystko z prostego powodu - braku czynnika ludzkiego.

Roborace to nic innego jak wyścigi pojazdów autonomicznych. Co to oznacza? Otóż każdy zespół zakupi podwozie z osprzętem, a jego zadaniem będzie napisanie algorytmów i stworzenie oprogramowania sztucznej inteligencji dla pojazdu. Jeśli ktoś z was kiedyś grał w gry wyścigowe i widział jak zachowują się pojazdy sterowane przez AI komputera, to właśnie tak wyobrażam sobie rywalizację podczas zawodów Roborace. Dla niewtajemniczonych - sztuczna inteligencja w grach jest z reguły niezdolna do jakichkolwiek manewrów wyprzedzania, ataków, a przede wszystkim... popełniania błędów! To właśnie one są  przecież głównym motorem akcji na torze.

To rodzi też kolejny problem Roborace. O ile wypuszczając na tor bolid z zawodnikiem za kierownicą zespół mniej więcej wie czego się spodziewać  (no chyba, że to Romain Grosjean :P), to tutaj już zaczyna robić się nieciekawie. Jazda po ulicach publicznych jest pełna nieprzewidywalnych zdarzeń, ale jazda po torze wyścigowym składa się wyłącznie z nich. Jeśli jeden zespół napisze agresywne oprogramowanie atakujące byle jak i z każdej sytuacji, a drugi nie napisze oprogramowania, które takie ataki umie inteligentnie odpierać, to wyniknie z tego katastrofa i przerzucanie się winą. Kto by chciał wypuszczać na tor samochód warty miliony, jeśli jeden zespół jest w tyle i jego pojazdy często pakują się w tył konkurencji albo przypadkowo wycinają w ścianę? No chyba, że wszystko będzie z góry ustalone i ułożone, a tu znów wracamy do znanej z gier komputerowych jazdy sztucznych przeciwników, którzy jedyne co potrafią to poruszać się gęsiego, ewentualnie spowodować katastrofę jeśli czynnik nieprzewidywalny (gracz), włączy się w walkę, której ich algorytmy nie przewidują. Sport staje się bezsensowny.

Na chwilę obecną jest więc tak wiele pytań i tak mało odpowiedzi, że sama idea Roborace wydaje mi się jedynie fanaberią i prezentacją technologii. Wiele wody w Wiśle jeszcze upłynie nim stanie się czymkolwiek więcej, jeśli w ogóle to nastąpi. Jednak problemy Roborace skłaniają do nieco innego spojrzenia na problemy Formuły 1, szczególnie te dotyczące braku wyprzedzania. Kilka ładnych lat temu jeden z najlepszych i najsłynniejszych dziennikarzy zajmujących się F1 Pan James Allen, opublikował na swojej stronie notkę przesłaną mu przez Franka Dernie. Frank jest jednym z najsłynniejszych inżynierów nowożytnej F1. W wieku 26 lat zaprojektował swój pierwszy bolid tej kategorii, a był nim Hesketh 308E. Był pierwszym, który używał oprogramowania do projektowania pojazdów Formuły 1. Pracował w Williamsie, Lotusie, Toyocie, Ligierze, Arrows, czy w Loli w Champ Car.

Co więc ten spec uważa za powód mniejszej ilości walki na torze? Przede wszystkim opony oraz skrzynie biegów. Kiedyś opony w bolidach były twardsze i wystarczały na cały wyścig, szczególnie kiedy w sporcie była firma Michelin. Od kiedy został sam Bridgestone nie ma na to raczej szans. Twardsze opony to gorsza przyczepność, ale też mniejsza różnica w jeździe po idealnym torze i po jego brudnej stronie. Dzięki temu można było atakować. Teraz wyjazd na brudny fragment toru jest właściwie równoznaczny z potężną utratą przyczepności z opon, a to uniemożliwia atak. Co do skrzyni biegów, to w dawnych dziejach F1 były one po prostu manualne. Kierowca musiał wykazać się dużo większym kunsztem już przy samym wybieraniu przełożenia.

Gorsza przyczepność, mniejsze jej zróżnicowanie na szerokości toru i manualne skrzynie biegów powodowały błędy, a błędy pozwalały na ataki. Tymczasem obecnie sport, jak wszystko z resztą, dąży do perfekcji. Skomputeryzowane skrzynie, jednostki hybrydowe zarządzane przez elektronikę no i opony, które właściwie definiują każdy wyścig. O konieczności oszczędzania paliwa już nie wspomnę, natomiast Frank narzeka również na format kwalifikacji. Obecny system niemal gwarantuje, że najszybszy samochód (chodzi o ogół), znajdzie się na czele. Tymczasem kwalifikacje z jedną dłuższą sesją i zniesienie limitu silników dały by możliwość pokazania się samochodom, które mają lepsze tempo na pojedynczym okrążeniu, tymczasem te lepsze na dystansie wyścigu musiały by odrabiać straty już po starcie. Samo to by rodziło wiele sytuacji na torze. Teraz każda sesja jest selekcją zapewniającą, że awansujący dalej już niżej nie spadną, a konieczność oszczędzania silników limituje możliwość podejmowania ryzyka.

Ciąg dalszy na 4 kółka i nie tylko...

Turbo

78

Tagi: F1 autonomiczny przyszłość technologia festival of speed fos frank dernie goodwood james allen robocar roborace robot

4 kółka i nie tylko

WSZYSTKIE WPISY