Łukasz Żbik

Raczej pamięć niż uraza. Pogarda, lecz nie nienawiść. Pokorny, ale nie bojaźliwy. Ulegam pokusie, lecz nie jestem jej niewolnikiem. Żartuje, ale z siebie, i baczę, żebym zbędnym słowem nie zranił nikogo, kto nie będzie w stanie odpowiedzieć. Dążę do spełnienia marzeń, bo one napędzają moje życie. Choć upadłem siedem razy to podniosę się osiem razy i osiągnę swój cel. W życiu nie zatrzymuje się nad tym co sprawiało mi ból, staram się jak za młodu, kiedy uderzyłem się o coś i zacząłem płakać to chwile później, szybko zapominałem o bólu, parłem znowu przed siebie. Kiedy pada, wieje, sypie śniegiem, kiedy błyskawice rozświetlają noc, kiedy skwar zdaje się nie do zniesienia, wiem, że jest pięknie. Pięknie jest zawsze! Skoro deszcz pada, by podlać ogrody, skoro wiatr wieje, by oczyścić powietrze, skoro słońce praży, by dojrzała winorośl. I kiedy mnie zasmuca zbyt pochmurne niebo, spoglądam w górę - ponad chmurami zawsze jest słońce :) Więc mam powody, aby być optymistą: niepewność jutra dodająca życiu pikanterii, przekonanie, że najgorsze problemy zawsze się kiedyś kończą, i co najważniejsze, pewność, że nasi ukochani będą nadal żyć, kiedy ja odejdę. I tak co dzień wstaje i kontynuuje dzieło swojego życia. jakbym przed sobą miał całą wieczność. Wychodzę z założenia że kto szuka słońca, znajdzie je wszędzie. Nie jestem owieczką, uciekam od stada, nie przyklaskuje głupią, zachowuję swobodę myśli i krytycyzm, pielęgnuje swoja odmienność, trwam przy swoich przekonaniach, rozwijam idee, nie cofam się przed pogróżkami. Nie zamykam się w złotej klatce "dobrego towarzystwa" bo stracił bym bowiem to, co stanowi o pięknie i bogactwie życia: niezależność! Jeśli będę krzyczał, zostanę usłyszany, jeśli będę mówił, zostanę wysłuchany a jeśli będę szedł, zajdę dalej - wiec idę i patrze, jak odchodzą bliskie mi osoby...

Rajdy, Fotografia, Pływanie, Motoryzacja